Achteraf.....

Blog van maandag 28 september 2015 (en een beetje dinsdag 29 september 2015)

Achteraf is makkelijk praten, of een blog schrijven waar je eigenlijk 1 dag te laat mee komt.

Dit zal de laatste blog zijn van onze vakantie op Gran Canaria.
Nu ik deze schrijf, weer heerlijk achter een normaal toetsenbord i.p.v die van de laptop en lang leve de apparaten met draadloze verbindingen. Die draden zijn altijd wel een frustratie op een of andere manier voor mij (OCD?). Dus heel blij met een draadloos toetsenbord wat we eigenlijk al jaren hebben maar na zo'n vakantie weer extra waardeer bij thuiskomst. Ook bij een draadloos toetsenbord kan je zo'n moment hebben van achteraf.....misschien een keer de batterijen vervangen , want @#*^ hij  doet het echt niet, i.p.v gelijk een nieuwe te kopen nadat je de niet werkende de grond heb laten ervaren.

Even weer terug naar het begin, zoals altijd dwaal ik weer af. Gelukkig ben ik bekend met deze eigenschap van mezelf en probeer ik toch in een rechte lijn van A naar B te gaan. Soms heb ik de subtiele attendering van andere nodig of die van mijn echtgenoot: '' He homo, je draait er weer omheen''
Tja soms is er zoveel te vertellen, en kan ik zo enthousiast zijn dat zelfs een crematie gezellig wordt.
Ook weer zo lullig dat je dan achteraf mensen hoort zeggen, wie was er ook alweer dood?
Genoeg...er springen weer 1001 dingen door mijn hoofd om op te schrijven beginnen bij A.

A:
Aan alles komt een eind (het is daarna de herinnering die voortleeft) dus ook aan deze vakantie.

C:
Chronisch kwijlend zitten we aan ons laatste ontbijtje. Wat waren deze toch heerlijk. Zelf als ochtend mens kan ik hier heerlijk van genieten, hoewel mijn echtgenoot niets zo'n ochtendmens is hebben we hierin een prima middenweg in gevonden, ook wel: Halten Die Klappe. Alleen de vraag wil je nog een Jus d'orange voldoet dan en niet het gesprek aan gaan van wat wil je doen vandaag. Trots kan ik dan ook zeggen dat het deze vakantie echt gelukt is, de middenweg van het plannen. Mogelijk dat andere nu lezen, goh wat grof...zo van ''houd je bek'' en dat van je eigen liefje.....geloof mij.....als je geen ochtendmens bent of een ochtendhumeur hebt wil je mij niet hebben bij het ontbijt.

Laatste ontbijtje bij Hotel Neptuno

H:

Hoe vervelend het ook is, na het ontbijt gaan we naar onze kamer om de koffers te pakken voor de terugreis naar huis. De kamer is tot 12.00 uur vandaag nog tot onze beschikking. Vanuit het hotel kan men gebruik maken van een ruimte waar de koffers worden neergezet gedurende de  rest van de dag. Ook bied het Hotel nog een tijdelijke kamer/gelegenheid aan om te kunnen douchen en omkleden als je het Hotel, net zoals wij, vrij laat op de dag verlaat. De service is wat dat betreft uitmuntend bij Neptuno. Hoewel we zelf geen gebruik maken van deze service kan ik verders ook geen oordeel geven hoe deze zou zijn verlopen. Wij hebben dankbaar gebruik gemaakt van het aanbod van onze hotelkameraden. Ze hebben hun kamer ter beschikking gesteld voor ons op de vertrekdag. Bij deze nogmaals super bedankt !! Om 12.00 uur stopt ook het All Inclusive wel jammer, maar zeker wel begrijpelijk. Rond de klok van Half twaalf zijn we klaar met de koffers. De kamersleutel, in vorm van een credit card, hebben van onze hotelkameraden al gekregen. Slechts 1 verdieping hoger en recht boven ons is hun kamer hoe gemakkelijk allemaal. De koffers worden neergezet, Chris pakt zijn zwemspullen en gaat aan het zwembad liggen bij de hotelkameraden. (Ook op de laatste dag heeft onze Pool Guy Wilfred de ligbedden gedisciplineerd gereserveerd.) Zelf neem ik plaats op het zwembadterras, nog even snel en cappuccino want die valt nog net onder het All Inclusive, en schrijf daar heerlijk buiten een Hilarisch Blog van de vorige dag.

Gewillig, open en op hun rug liggen ze weer op bed

T:

Tien geweldige dagen hebben we gehad. Wat hebben we gelachen tot buikkrampen.

Veel tijd door gebracht aan het zwembad en op het terras van het Hotel. Inmiddels bedenk mezelf dat die afgelopen dagen er een klein dorpje is ontstaan aan het zwembad met zijn vaste bewoners:

Gasten die uiteindelijk hebben gekozen om zich zelf op de gesloten afdeling te plaatsen om vervolgens zich de rest van de vakantie zich te laten verzorgen door slachtofferhulp van de Twee-eiige eenling. De twee-eiige eenling wist zich gelukkig, met de angst in de ogen "wij willen ook gezelligheid" duidelijk leesbaar, nog op de laatste avond nog een dosis humor en gezelligheid te bemachtigen, door even stil te blijven staan bij onze gezellige tafel, terwijl ze eigenlijk geclaimd waren door de gesloten deurtjes met eenrichtingsverkeer. Het gesloten paartje was dus genoodzaakt om eenzaam maar toch samen de gesloten afdeling weer op te gaan. Ik zou zeggen Let It Go...

Hoewel deze actie van de Twee eiigen eenling een enorm gevoel van verraad, wanhoop en onbegrip bij de gesloten deurtjes heeft bezorgd, hebben ze het toch toegelaten om zich op de dag van vertrek zich uit te laten bonzjoeren door de Twee-eiige eenling.

Ook kende het zwembaddorp een jong zorgzaam en toegewijd jong gastje (25?). Naar mijn weten verdien je dan ook gewoon een lintje. 10 Dagen lang de zorg van drie bejaarden op je nemen tijdens je vakantie. Iedere dag weer helpen bij het ontbijt, lunch en diner. Ook de avonden op het terras was het toegewijde riddertje aangesloten bij de tafel van de diep gebruinde bejaarde kasteelheren. Naar onze menig had dit dappere riddertje het nachtleven mogen gaan veroveren. Maar mogelijk vind hij het prettig om een ouder (40 jaar) vriendje te hebben. Dit alles is natuurlijk speculatie en niet op waarheid berust. Het einde van dit sprookje is dat opa zelf  alle loodzware koffers van het riddertje en die van zich zelf van de bagageband mocht afhalen, hoe galant. 

E:

Enzo kan ik nog pagina's vol schrijven over de verschillende bewoners van het zwembaddorp.

Hoe leuk dat ook kan zijn, zal ik mezelf toch even moeten houden hoe de rest van onze laatste dag is verlopen op Gran Canaria. 

R:

Raar maar waar, even wennen natuurlijk, is het als je dagen lang kan genieten van een heerlijke lunch zonder je portemonnee te hoeven trekken en dan in eens wel de euro's uit je zak moet kloppen. 

Zoals al eerder verteld stopt het All Inclusive om 12.00 uur. Daarna mag jezelf het eten en drinken afrekenen. Wat verders geen enkel probleem is want de kwaliteit en prijs verhouding is zeer goed.

Nadat we eerst even naar de Spar zijn geweest nemen we dan nog ook een laatste lunch met onze hotelkameraden. Onderling vergaderen we nog even of de lunch volledig op het pasje van de hotelkameraden gemoffeld kan worden, want we blijven tenslotte creatieve Nederlanders, echter zelf vind ik dit niet kunnen en rekenen gewoon af. tenslotte is het maar een habbekrats.

Laatse lunch

De koek is echt op

A:

Aangebroken is de tijd om naar de kamer te gaan waar we onszelf gaan omkleden voor de terugreis naar huis. Alles krijgt definitief een plaatsje in de koffer en handbagage, reisdocumenten worden weer opgezocht klaar om naar beneden te gaan. Vanochtend hebben we ons zelf al uitgecheckt. Om nog gebruik te kunnen maken van de poort van de achteruitgang omdat we nog even naar de Spar wilde geeft de receptioniste ons nog een nieuw pasje om daar gebruik van te kunnen maken. Wederom wil ik weer bevestigen dat medewerkers van het hotel er alles aan doen om de gasten te helpen en goed van dienst te kunnen zijn, echter wel met een kanttekening dat soms het niet goed beheersen van de Engelse of andere vreemde taal van oa het barpersoneel bij het zwembad kan leiden tot verkeerde bestellingen. Gezien men in het toerisme werkt lijkt het mij geen overbodige luxe om de medewerkers hierop beter te selecteren tijden het aannemen van de functie.

 

F:

Farewell our hotelkameraden, bij het zwembad nemen we afscheid. Toch nog even een Colaatje op rekening van de hotelkameraden, dus toch nog illegaal  All Inclusive. Vanuit All Tours hebben we begrepen dat de bus ons om 16.50 uur komt ophalen. Dit was netjes aangegeven in de mappen van All Tours. De reisbegeleiding is goed te noemen van All Tours. Informatie is duidelijk en op gestipte dagen is er een reisleider aanwezig in het hotel voor een paar uur. Je kan er goed terecht met je vragen of als je eventueel meer informatie wil hebben van het eiland. We hebben verders geen gebruik gemaakt van de geijkte informatiebijeenkomst, dit is namelijk niet ons eerste bezoekje aan Gran Canaria. 

In de lobby nemen we ook nog even afscheid van onze lieftallig koppel de Engelse Theepotjes (natuurlijk weer met alle respect) die overrompeld zijn door onze drie op de wang zoentjes. 

That is how we do it in Holland, tik hem aan ouwe.....

Het compliment dat deze dames geven over onze Hollandse gezelligheid (incl. bitterballen) steken we in onze zak. Nu is het echt tijd om te gaan.

  

De bus is op tijd, Ruben, een hotelmedewerker die ook bij aankomst onze koffers heeft aangenomen staat weer te popelen om onze koffers weer aan te nemen. Beide koffers van bijna 20 kilo sjouwt deze jongen over de weg, die trouwens opengebroken ligt voor de vernieuwing en er prachtig uit gaat zien, naar het busje. Verbaasde gezichten zijn er bij andere gasten als zij zelf de koffers moeten gaan sjouwen naar de bus. Wat een goede tip wel niet kan doen bij een hotelmedewerker.

Koffers worden door de buschauffeur in de bus geladen en wij nemen inmiddels plaats in de bus.

Kijkend naar buiten zien we het dramatische afscheid van de gesloten afdeling en de Twee eiige eenling. '' Jullie kunnen het.....Let It Go....." roepen de Twee eiige eenling nog als de gesloten afdeling het busje instapt. En zo vertrekken we richting het vliegveld.

Prima ritje naar het vliegveld, nog even een paar andere mensen oppikken bij andere accommodaties en voordat we het weten zijn we er al.

Bij het uitstappen van het busje horen we semi-vrijwillig nog even een klaagzang aan van de gesloten afdeling. Want die airco zus en die airco zo en die..........

Op het vliegveld loopt alles weer gesmeerd, inchecken, stoelreservering hadden we gelukkig al gedaan. Maar goed ook want voor sommige passagiers was het een drama bij het indelen van de stoelen. Wederom was het extra betalen voor het reserveren van de stoelen geen overbodige luxe.

Gedurende periode op het vliegveld was het spelletje, ontwijk de gesloten afdeling, begonnen.

Bij de Starbucks (Yaaaaaaahoooooooooo!!!!!!!!!!) hebben we weer heerlijk genoten van wat lekkers.

Zo kunnen we goed gevuld het vliegtuig in.

I'm Lovin it

Het menu voor vertrek

Carrotcake !!!

Voordat het boarden gaat beginnen zitten we heerlijk onderuit voor het raam naar het vliegtuig te kijken wat ons straks weer naar Nederland zal gaan brengen. Zelf vind ik het  altijd wel erg leuk om te zien, al die bedrijvigheid rond zo'n vliegtuig. Net zoals op de heenweg zien we nu ook koffers aankomen, maar dan nu worden ze ingeladen in plaats van uitgeladen.

Vliegtuig wordt geladen

Daar zijn onze koffers

Boarden gaat weer supersnel, hoewel er bij sommige passagiers irritaties zijn mbt de stoelverdeling. 

We worden weer welkom aan boord geheten en dan is het moment aangekomen dat we echt gaan vertrekken. Het toestel gaat weer vloeiend de lucht in en een maal boven de wolken is er weer een prachtig schouwspel van de ondergaande zon.

Zonsondergang

De vlucht verloopt gladjes. Met een beetje muziek luisteren, boekie lezen en een beetje slapen gaat de vlucht weer snel voorbij.

Na een goed 4 uur vliegen staan we weer op Schiphol. Hier in Nederland is het dan zo goed als nacht.

We're back

We moeten nog even geduld hebben, voor sommige passagiers ongekend, voordat we het vliegtuig kunnen verlaten. Maar als de stroom eenmaal op gang komt...

Het aanleveren van de koffers laat echter wel lang op zich wachten. Sommige gezichtjes langs de bagageband beginnen steeds witter te worden. Gasten van een gesloten afdeling krijgen lichtelijke paniek aanvallen en lopen zwetend heen en weer van begin naar eind van de band, in de hoop dat het helpt dat deze gaat draaien. Het Riddertje wordt spontaan minder hoflijk wat tot verontwaardiging leid bij de Kasteelheer. En wij?.........

Ach de vakantie zit er op....

Tijdens het wachten op de koffers nog even appen met onze hotelkameraden in de hoop nog een klein beetje Gran Canaria mee te krijgen.

Nadat we de koffers hebben is het inmiddels gesneden koek, naar P3 met het bussie, auto inladen en weer richting huis. En ook dit is weer allemaal goed verlopen.

Onderweg nog even een midnight snack.

Hollandse Midnightsnack

Diep in de nacht komen we thuis op dinsdag 29 september 2015.

Het ziet er op.....vakantie 2015 op Gran Canaria.

Achteraf: Hadden we geen stekkerblokje nodig, hadden beter moeten kijken en dan hadden we de extra stopcontacten wel gevonden onder de nachtkastjes.....hahahahaha

Achteraf: Bleek de entree voor een super leuke bar niet zo duur, hadden het kaartje beter moeten lezen en dan hadden we beide allebei twee gratis drankjes......hahahahha

En nu is ook deze blog ten einde.

Het was een Super Gezellige Hilarische vakantie mede mogelijk gemaakt door de Bitterbal Clan en natuurlijk onze Hotel Kameraden.....THNX GUYS !!!

Alle trouwe lezers bedankt voor het lezen van mijn blog.

Leuke reacties ontvangen.

Tot de volgende blog....maar waar naar toe? 

Werkelijk.....

Blog van zondag 27 september 2015


Je kent het wel, even google raadplegen, dat ene restaurantje, hotel, uitgaansgelegenheid puzzelwoordjes of vertalingen. Je kan het niet bedenken of we gaan googelen.

Zo vroeg ik mezelf wat er tevoorschijn zou komen als ik het woord werkelijk zou Googlelen.
Nou....dan krijg je weer zo'n hele lijst, ik heb er maar even eentje uitgepikt.

Betekenis

Dus werkelijk, of ook wel feitelijk schrijf ik nu mijn blog van de laatste volle dag van onze vakantie op Gran Canaria op het terras met een cappuccino. Laten we maar beginnen met het einde:

Werkelijk, ook wel ongelogen was het ontbijt vanochtend 27/9 weer heerlijk.
Nu dubbel van genieten, hoewel werkelijk of ook wel eigenlijk dit niet het laatste ontbijt is want dat is maandagochtend. Toch zit er al zo'n luchtje aan of typisch smaakje.

1e bordje....lekker

2e bordje die is ook lekker

Verders kan ik werkelijk of ook wel wezenlijk eerlijk zeggen dat we vandaag ook geen ene fuck hebben gedaan. Onze Poolguy had vanochtend alweer de bedden gereserveerd, wat een luxe, dat werkelijk of ook wel metterdaad gewoon gaan liggen in de zon is en klaar.

Om de verveling  niet toe te laten staan nemen de 4 vakantie / hotelkameraden, de vastgeprikte 15.00 uur late lunch. En vandaag stond weer de BBQ op het menu. Werkelijk of ook wel feitelijk was dit wel de laatste lunch. Ik zeg...beter kunnen we al die lunches niet afsluiten.

BBQ Lunch

Werkelijk, of ook wel actief gleden we even na de lunch weer het zwembad in.

Om het kindje weer even ins ons boven te halen gaan we weer van de betonnen glijbaan.

Deze actie werd maar eens even werkelijk of ook wel effectief vast gelegd. 

Vandaag hebben we besloten om het werkelijk of ook wel het feitelijk het laatste diner van de vakantie niet in het hotel te nuttigen maar in een restaurant op Maspalomas met onze vakantie / hotel kameraatskies.

Werkelijk of ook wel bepaald is de tijd om in de lobby te zijn. Vanuit het hotel gaan we lopend richting de taxies bij de Yumbo. Om vervolgens werkelijk of ook wel waarachtig als de Dukes of Hazzard richting Maspalomas te crossen. Die taxichauffeur had er zin.

Het is weer een heerlijk ''zomers'' avondje, er staat een klein briesje op de boulevard van Maspalomas wat werkelijk ook wel heus een beetje kippenvel kan geven.

Foto's van de boulevard waren werkelijk of ook wel heus te donker om op de blog te zetten. Tja dat krijg je ervan als je de uitrusting van het fototoestel heb thuis gelaten.

Bij Grand Italia nemen we plaast om het diner te nuttigen, het ziet er allemaal weer prachtig uit en het smaakt ook nog eens goed, hoewel soms een verwachting van het gerecht anders kan uitpakken bij een van de kameraatskies.

Werkelijk of ook wel waarachtige hebben we nog wel een paar foto's van het eetfestijn. En die kunnen we weer verwerken in de collage.

Laatste avondmaal

Rekening vragen, betalen en weer terug richting Playa del Ingles.

Bij de taxistandplaats hebben we de luxe van een oud taxibusje qua ruimte en de pech van een chauffeur die werkelijk of ook wel actief bezeten gek is van de film The Fast and Furious. Voordeel is dan weer wel dat je snel terug bent bij het hotel. 

Op het terras bij het zwembad nemen we nog een paar drankjes.

Werkelijke of ook wel ongelogen grappen en grollen gaan over en weer en de mogelijke irritaties en frustraties van ander gasten verdwijnen uiteindelijk in het holst van de nacht en dat die daar dan ook mogen blijven. De nacht is nog lang.

Samen gaan Chris en ik nog even het circus op zoeken van de Yumbo. Nemen nog een drankje en lopen wat rond. Even goed genieten van de laatse avond. Werkelijk of ook wel waarlijk substantieel ruiken we nog even de midnight snack. Werkelijk of ook wel realiter valt het visje van de haak, of is de vogel gevlogen, geen midnight snack, eigenlijk is het toch wel voldoende geweest met al dat lekkers. Werkelijk of ook wel echt......de kilo's mogen er straks weer af.

Werkelijk of ook wel feitelijk is de nacht, en de vakantie bijna, voorbij.

Tot zover was het allemaal, zoals Wilfred het zo mooi en statig (statig: even googlelen) kan zeggen:

Werkelijk Hilarisch !!

Bedankt voor het lezen,

A late midnight snack

Blog van zaterdag 26 september 2015

En zo ben je dan alweer een week op het zonnige Eiland Gran Canaria.
Tot heden verloopt deze vakantie prima, hoewel het voor mijzelf echt wel een beproeving is. Niks plannen, niks regelen, geen tijden, geen horloge, geen auto, geen muizen die in een resort wonen met een groot kasteel. Geen muur, geen musea.....en dan de grootste verandering in je leven.......geen paps. Dat is nog steeds erg wennen. Maar.....waar ik ook ga en waar ik ook ben, he lives in me........
(Klik op de afbeelding en volg de link if you know what I mean)

Look harder..you see...He lives in you...

''Zo......., zitten.....en nu verder met doen waar je goed in ben.... ze wachten op je aan de andere kant van de grote plas'', de woorden van paps toen ik mijn eerste blog schreef en de grond even onder mijn voeten schudde.

En dan weer de volgende uitdaging, schrijven over een dag met weinig actie.

Zoals ik al eerder zei een echte beproeving voor mij, deze vakantie want zelfs de spiegelreflexcamera is thuis gebleven voor de mooiere foto's. Uiteindelijk is het belangrijkste dat we het goed naar ons zin hebben. Totaal geen klachten, goed eten, drinken, zwembadje, boekie voor Chris, bloggie voor mij.

Inmiddels gezellige vakantie / hotel kameraden uit een knallende omgeving, Enschede ofzo, twee grappige oude theepotten (met alle respect natuurlijk) gezellig laten ze samen de theezakjes 30 jaar hangen waardoor de thee echt sterk is want samen in de 70 zijn en nog zo op vakantie kunnen... prachtig toch. Hoewel ik mijzelf samen met Chris dan wel op die leeftijd bij die muis zie want die wordt niet ouder en daar blijf je nog altijd kind, ik kan het niet laten: any dream is possible. 

and...if you can dream it......you can dou it....

Vandaag is het eigenlijk alleen maar zwembad geweest. Natuurlijk een heerlijke lunch en ach dat ik even naar de Spar ben gelopen voor Milkarepen, Pringles, Dropharingen en Chip Ahoy Chocolate Chip Cookies (toch nog en beetje Stars and Stripes) vind ik niet echt avontuur.....maar wel lekker.

Het is verders gewoon lekker hangen, af en toe opstaan voor diegene die een drankje gaat halen en natuurlijk weer veel lachen, lachen en nog eens lachen.

Om deze sleur te doorbreken zijn we het toetje, na diner wat weer ongelooflijk heerlijk was, gaan halen op de boulevard van Play del Ingles. Ook de vakantiekameraden waren geïnspireerd om de all inclusive Magic even te doorbreken.

Na het diner lopen we met z'n vieren naar de boulevard, eerst nog even een Sangriaatje voor de Dames en de Heren pakken een Bierpul. Wat is het toch soms met die mannen die hun mannelijkheid weer zo moeten bewijzen, zelfs de paspop bij een souvenirwinkel met een luchtig jurkje werd van onderaf bruut, maar wel onschuldig spontaan uit de lucht getikt en viel bijna met haar bakkus op de grond. Verders gelukkig geen schade behalve weer buikpijn van het lachen.

Na de drankjes lopen we, of eigenlijk met een licht gevoel in de bovenkamer van de Sangria, zweven we naar de Ijssalon. Tijd voor heerlijk Italiaans schepijs. De smaken zijn gekozen en we laten het ons smaken onder het genot van wat lokale Mexicaanse live muziek volgens een van de vakantiekameraden, was die bierpul misschien ook wel stiekem iets te veel?

Smaak: after eight 

De IJsslaon

De weg wordt weer vervolgd terug  naar het hotel bergopwaarts zo verbranden we wat callorieetjes.

Bij het hotel gaan we nog even op het terras zitten met een paar drankjes, even later komen de theepotjes ook op het terras zitten, die zijn een beetje gebroken want hun favoriete rugbyteam heeft verloren. De dames zijn fanatiek Engels dus echt een beetje down en beledigd door het verlies van de wedstrijd. Gelukkig vloeit de schaterlach weer en worden de Tena's  rijkelijk gevuld.

En zoals altijd, time flies when you're having fun, is het alweer nacht.

De wegen scheiden van de Bitterball Clan en samen gaan Chris en ik nog even kijken op de Yumbo.

Het is heerlijk weer, we pakken nog even een drankje hier en daar en besluiten we spontaan om nog maar een midnight snack te pakken die ook weer heerlijk naar binnen glijd. Helaas voor de foto, het was echt te donker en door de Sangria niet echt stabiel. Maar ik kan je zeggen ook dit smaakte weer naar meer, hoewel te vergelijken met andere grootte en hoeveelheden was het iets te klein en te weinig, vandaar midnight snack bedenk ik me dan, maar dat is meestal met al die lekkere dingen.

Hoe hek da gezeet liefje?....

Was weer een prachtige dag.

Bedankt voor het lezen en de lieve, leuke motiverende reacties via verschillende media.

Tik hem aan ouwe

Blog van vrijdag 25 september 2015

Het was een kort nachtje, 06.45 uur ging de wekker.
Opfrissen en naar het ontbijt, lekker vroeg.
Er wordt een stevig ontbijt gepakt want de ervaring leert dat we dan zeker tot een late lunch weinig of niets meer hoeven te nuttigen als we onderweg zijn.
Zo vroeg opgestaan dat we zelfs met het ontbijt voor een gesloten deur staan.
Ontbijt is vanaf 08.00 uur en tja 1 voor 8 is het nog niet open.

Genoeg enrgie tot de late lunch?

Nu is natuurlijk de vraag....waarom staan jullie zo vroeg op tijdens een vakantie?
Omdat we nu geen huurauto hebben maken we gebruik van het openbaar vervoer of een shuttle service en dan ben je afhankelijk van de tijden die door de maatschappij worden gehanteerd.
Gisteren hebben we in Puerto Rico bij Lineas Blue Bird Ferry tickets gekocht om van Arguineguin naar Puerto De Mogan te varen. Er zit ook een bus transfer bij van Playa del Ingles naar Arguineguin.
Om 09.45 uur worden we opgehaald bij de bushalte van de Yumbo, lekker dichtbij. Het is een shuttle service van Lineas Blue Bird Ferry. Prima service echter stop je twee a drie keer onder weg en dat maak de heenreis dat het wat langer duurt dan rechtstreeks naar Arguineguin.

Op vrijdag is er altijd markt bij Puerto De Mogan. De markt is helemaal rondom de haven van Puerto De Mogan. Er zijn veel souvenirs en snuisterijen zoals tassies, zonnebrillen en knutselwerkjes. In combinatie met de markt en het plaatsje Puerto De Mogan zelf heb je een leuk uitje.

In 2010 zijn we hier ook geweest, toen voor het eerst, en het is een prachtig plaatsje.
Vandaag zijn we er met de Ferry naar toe gegaan ipv een bus of auto, het lijkt ons een leuke en mooie beleving om dit plaatsje met een boot te benaderen.

Zodra het ontbijt erin zit nog even naar de kamer onze spullen pakken en dan hup naar de bushalte.

De shuttlebus is stipt op tijd en brengt ons naar het plaatsje Arguineguin om bij halte van de Ferry te gaan inschepen. In Arguineguin worden we afgezet bij de haven, het stadje Arguineguin vind ik zelf erg somber en ziet er niet echt al te geweldig uit. Er liggen een paar vissersbootjes en er wordt hard gewerkt. Leuk om een paar fotootjes te maken van de sobere omgeving.

Na enkele minuten arriveert de Ferry en zijn we klaar voor vertrek naar Mogan.
Arguineguin is de eerste opstapplaats, het is lekker rustig we kiezen waar we willen zitten.
Er zijn verschillende verdiepingen, we beginnen maar eens boven op. Het is bewolkt en er staat een zacht briesje de temperatuur is uitstekend verbranden zal niet zo snel gebeuren (dus wel)

Vissersbootje

Net (jes)

In aantocht...

Aanmeren

Zullen ze ook Carglass bellen?

Welcome aboard 

Bovenverdieping / dakterras

Zorgwekkend.....waar is de kapitein

Het ruime sop

Vanuit Arguineguin gaan we naar Anfi del Mar waar we de volgende passagiers ophalen.

Vanuit Arguineguin

Het is al iets drukker geworden

Daarbij de waterkant

Naar Anvi del Mar

Vanuit Anvi del Mar varen we naar Puerto Rico.

Hier komen heel wat passagiers bij, het boven dek zit dan ook bijna vol.

In Puerto Rico wachten we zo'n minuut of 20 en intussen gaat de zon schijnen. Nadat we bijna zijn verdampt op het bovendek gaat de Ferry weer varen. Vanuit Puerto Rico naar Puerto De Mogan is het een behoorlijk eindje varen, is geen straf want het uitzicht is fenomenaal, prachtig al dat ''ongerepte''.

Er worden natuurlijk wat fotootjes gemaakt en verders genieten we van het boottochtje.

Vanuit Puerto Rico naar...

Veel watersport activiteit in Puerto Rico

Puerto Rico

Voor het aanmeren

Na het aanmeren

Ongerepte natuur

Erg vulkanisch

De verschillende lagen zijn goed zichtbaar

Conculega's van Blue Bird

Eindstop Puerto De Mogan

Het boottochtje zit er bijna op, na een goed uur varen incl. al de stops. De Ferry naderd Puerto De Mogan. Onderweg tijdens het boottochtje kwamen we nog de conculega's tegen van Blue Bird en dat is Salmon Line Ferry. Toen we in Puerto Rico waren voor de Ferry's kwamen we deze ook tegen. Salmon Line Ferry zal ook goede kwaliteit hebben echter sprak Blue Bird ons meer aan. Er zijn dus twee verschillende rederijen die overtochtjes verzorgen.

Nu even genieten van Puerto De Mogan:

Puerto De Mogan Panorama

Op de achtergrond strand va Puerto De Mogan

Vuurtorenje aan het einde van de markt

De markt is ook al te zien bij binnenkomst

Heel veel bootjes

De collega's mogen eerst vertrekken dan kunnen wij aanleggen

Welkom op Puerto De Mogan

Bloemen

Klop, klop

Bloemen, bloemen...

Bloemen, bloemen en nog eens bloemen

Ook vissersbootjes

Stil aan de overkant?

Even een diepte foto

En even alles op een rij

We blijven maar bloemen zien

En zo af en toe een palmboompje

Gluren bij de buren...onmogelijk

Zo'n helder water je kan de bodem zien

Zoveel Flora 

Bij de opstap van de Ferry

Rond lopen is hier echt heerlijk.

Prachtige omgeving, niks of eigenlijk gewoon helemaal niets veranderd vergeleken met 2010.

Dat maakt het bezoekje wat korter want het is bekend maar nog steeds even prachtig.

Tijd voor voor de markt:

Papoi ?

Maatje gtoter mevrouw?

Schuuntjes

Tassies, ik heb er niks mee

Weer wat geleerd

Hand made? in China?

Alwasy special price for you my friend

Nog meer leuke tassies, maar ik heb er nog steeds niets mee

Gezonde hap

Sjaaltjes enz.

Porto De Mogan gaan we weer verlaten, we stappen weer op de Ferry, dit keer lopen we even naar beneden waar de ramen zitten ''Glass Bottom''. Het is een vrij kleine ruimte en behoorlijk warm en benauwd, we blijven er niet te lang zitten. Ten tijde dat we nog aangemeerd liggen zien we een paar kleine visjes en een krabbetje voorbij komen ook passeert er een grotere school vissen, erg leuk om te zien. Het is helaas wat moeilijker te fotograferen. Zodra de boot gaat varen gaan we weer bovendeks zitten. Tijdens het varen zie je eigenlijk gewoon helemaal niks met die snelheid. Tussen Puerto De Mogan en Puerto Rico stopt de boot nog even omdat er een school vissen voorbij komt. Veel sprinten er naar beneden om te kijken, gezien dat het een vrij kleine ruimte is denk ik dat veel toeristen een klein beetje pech hebben gehad want de boot ging na een paar minuten weer verder, gelukkig hebben wij nog wel 1 foto van de vissen in de haven.

Smal trappie naar beneden

Nee, geen flatscreen, echt live

Nee geen stickers, ze waren echt en op doorreis

De volgende foto's zijn een scan (Deze zijn later toegevoegd in Nederland) van de folder die we hebben meegenomen van de Blue Bird Lineas. Folders kunnen altijd afwijken dus check ook, als je van plan bent om te gaan hun website http://www.lineasbluebird.com/

Voorkant Folder

Midden Folder

Achterkant Folder

De terugreis verloopt prima, de shuttle bus staat ook weer klaar en we zijn dan ook net op tijd weer terug in het hotel voor een late lunch. We schuiven dan ook direct aan bij de andere hotelgasten.

Sandwich Neptuno

De rest van de middag en begin van de avond vermaken we ons aan het zwembad met de andere hotelgasten. Er wordt een hoop gelachen en een begin gemaakt van de bitterbal irritaties. Irritaties voor ons (en twee andere hotelgasten) dat ze er niet zijn voor een gezellig hapje bij de drankjes en voor de rest van het hotel dat ze het moeten aanhoren. Geprobeerd in meerder talen om het begrip bitterball uit te leggen maar tot zover.... vergeefs. Ook een oudere Engelse dame schuift even gezellig aan om wat van de gezelligheid mee te krijgen. De tijd vliegt voorbij en het diner staat alweer klaar.

De obers worden nog even in hun Bitterball trauma achtergelaten en wij gaan ons omkleden.

Smakelijk wederom but no Bitterballs

Na het diner weer snel omkleden, korte broeken aan en hop naar het terras bij het zwembad.

Het gesprek komt weer terug, er is genoeg te drinken maar geen hapjes. Het zal gedaan moeten worden met een schaaltje pinda's. De drank vloeit rijkelijk, de muziek steeds opzwepender, het terras loopt vol en de Engelse dames schuiven gezellig bij ons vieren aan. Even te bedenken dat de krasse dames al in de 70 zijn !! 

De gezelligheid slaat weer om in de bitterball frustratie, ik probeer via een afbeelding op mijn telefoon de Engelse dames uit te leggen wat de heren bedoelen met de bitterballs.

Dan bedenk ik in eens, ze moeten het ervaren.......waar halen we de bitterballen vandaan?

Antwoord: Grand Chaperal Centrum, eetcafe klein Heineken.

Ik stel het idee voor en we springen met z'n allen een gat in de lucht.

Chris neemt samen met nog een andere hotelgast een taxi en binnen een korte tijd zijn er BITTERBALS in the house.

De gezelligheid is compleet, de obers weten nu wat bitterballen zijn en proeven ze, de Engelse dames vinden het ook lekker maar het management was zwaar geirriteerd, dit was gelijk de laatste keer. Onze spontane actie werd niet gewaardeerd maar wel getolereerd voor 1 keer.

Yeah

De stemming is opper best, de dames hebben het zichtbaar naar hun zin en soms zeiken we met z'n allen in ons broek van het lachen.

En dan wordt er plotseling tijdens de proost met de oudere dames iets spontaans geroepen:

Proost, tik hem aan ouwe !!

Tja...... hoe gaan we dit eens uitleggen en vertalen?

Hit it oldie??

Na het een en ander te hebben verteld zien ook de dames de humor er van in en proberen ze het op hun beste Nederlands de spreuk te onthouden en uit te spreken.

We lachen de avond weg naar de nacht, maken nog een ronde op de Yumbo.

En dan wordt het toch wel weer echt bedtijd.

Was weer een prachtige dag.....

Bedankt voor het lezen.